Franz' Jozef

Vanochtend waren we, na een goede nacht rust, op tijd eruit. Om half negen waren we bij puzzel world. Een soort van pretpark met ruimtes met optische illusies en een groot doolhof. Alles even bekeken, en in het doolhof, welke nog best lastig was, rondgelopen. Tegen tien uur vinden we het mooi geweest en konden we op weg naar Haast, waar we de kiwi in levende lijve zouden bekijken. Onderweg weer vele mooie uitzichten, door de Haast Pass gereden, die eigenlijk meer in een vallei ligt. Hier een paar keer gestopt voor een wandeling en het nodige natuurschoon. Tegen een uur waren we in Haast. Nou...das Haast niets, en als je twee keer met je ogen knippert dan ben je er al haast door heen. Hier geluncht en ons afgevraagd wat mensen bezield om hier te gaan overnachten. In het enorme visitor centre, waarom die er staat is me nog steeds een raadsel, gekeken waar we moesten zijn. Dat bleek dus in Franz Jozef te zijn, nog twee uur rijden. We hadden dus wat haast om weg te komen, want anders zouden we de kiwi's missen. Met de turbo erop die kant opgereden. Onderweg kwamen we weer langs de zee, en het landschap en vegetatie was erg anders dan in Wanaka. Mooie strakblauwe lucht, wat wil een mens nog meer. Binnen twee uur het kiwi centrum weten te bereiken. Hier 30 dollar p.p. betaald, om welgeteld drie kiwi's te zien. Die je ook nog niet eens mocht fotograferen, hetgeen zonder flits niet ging want het zijn nachtdieren, en dus was het verblijf erg donker. Wel leuke beesten, maar na tien minuten heb je het ook wel gezien. Geconcludeerd dat dit de duurste minuten van de vakantie waren. Terug gereden naar Fox Glacier, die waren we voorbij gereden in de haast om bij de kiwi's te komen. Daar was het een half uur lopen naar de gletsjer. En als we de waarschuwingsborden mogen geloven, is het een wonder dat we er nog zijn. Op bepaalde stukken mocht je niet stil staan in verband met vallende stenen, vloedgolven, tsunamis van ijs nou ja, noem maar op. Loop je daar op je sandalen. Maar we hebben het gehaald en daarna doorgereden naar Methason Lake. Daar kon je een weerspiegeling zien in het water van Mount Cook, die we vorige week vanaf de andere kant hadden bekeken. Helaas waaide het, waardoor er van de weerspiegeling weinig te merken was. Weer terug gereden naar het hostel, en inmiddels was het ook al tegen kwart voor zeven, dus tijd om te koken. Na het eten de planning voor de aankomende tijd gemaakt en alle hostels geregeld voor de resterende weken. Het is nog niet helemaal rond, maar we zijn een eind op weg. Nu lekker aan de wijn.