Tacoma

Vanochtend tegen acht uur weggereden uit Olympia, richting St. Helen, een vulkaan die dertig jaar geleden is uitgebarsten. Je kon hem vanaf een afstand al zien, het was mooi helder weer. Eerst naar het visitor centre gereden, want wilde naar de ape cave, een lavatunnel, die een stuk verderop lag, maar we wisten niet precies waar. Dat bleek nogal een eind te zijn, maar we hadden de tijd. Je kunt geen rondje erom heen rijden, dus dat werd heen en weer rijden. Bij de ape cave aangekomen, was het een beetje onduidelijk hoe lang de route door de tunnel zou zijn, het broodje was wat beschadigd. Wel wisten we dat we een zaklamp mee moesten nemen, en dat bleek ook wel nodig. Het was echt aardedonker binnen, en onze hoofdlampjes waren niet helemaal toereikend. Na een stuk over een wat ongelijk pad te hebben gelopen, kwamen we een berg stenen tegen. Het was wat onduidelijk of we er over heen moesten, dus maar begonnen met klimmen. Na enige tijd leek het erop dat het nog een heel eind zou gaan worden, en omdat we niet precies wisten hoe ver het nog was, en niet wisten hoe lang onze batterijen nog mee zouden gaan, zijn we maar terug gegaan. Zonder licht zag je echt helemaal niets. Maar goed ook, want we bleken de moeilijke route te hebben genomen, waar je zo'n 2,5 uur over zou doen. We hadden beter de lower trail kunnen nemen, maar we geloofde het wel. Ons nog wel verbaasd over het gegeven dat je hier zo der begeleiding de grot in mag. Je wordt hier overal voor gewaarschuwd, maar niet van de paden afwijken, want dat kan gevaarlijk zijn, maar een stikdonkere lava grot in gaan, zonder controle of wat dan ook, is geen enkel probleem. Nog even doorgereden naar de lava canyon, maar dat was niet heel bijzonder. Waarschijnlijk was de andere kant beter geweest om te rijden, maar goed. Wel een mooi uitzicht gehad op de vulkaan en de enorme geulen die de lava heeft achter gelaten. Weer richting de interstate gereden, we hadden namelijk ook niets meer te eten bij ons. In een klein stadje gestopt voor wat eten bij de Subway. Toen we daar klaar waren, wilde we de interstate weer op, maar wat op een oprit leek, bleek een parallelweg te zijn. Hier gold een snelheidslimiet van 25 mijl per uur, maar dat had ik niet gezien. Pas toen ik de tegemoet komende politieauto in mijn spiegel zag keren, zag ik het bord. We werden dus aan de kant gezet, zwaailichten aan etc. Ik had 42 mijl per uur gereden en hij wist niet zo goed wat hij ermee aan moest. Nadat hij mijn rijbewijs had meegenomen om wat na te kijken of zo, kwam hij terug, en zat hij nog te twijfelen wat hij moest doen. Uiteindelijk mochten we door rijden met een waarschuwing. De boete zou 200 dollar hebben gekost. Weten we dat ook weer. Vervolgens verder gereden naar Tacoma. Hier nog even wat outdoor winkels bezocht en daarna verder gereden. We zaten aan de goede kant van de weg, want de andere kant van de snelweg was helemaal afgesloten omdat de president van China daar gebruik van wilde maken. Het was een grote puinhoop op alle zijwegen. Tegen vijf uur waren we bij het motel. Een beetje een vervallen benden, maar ach, voor een nacht is het prima en we zitten tegenover de luchthaven. De hele auto leeg gehaald, en de spullen uitgezocht en ingepakt. Hoewel niet alles in mij rugtas past, maar wel in mijn flightbag, zit ik om 18 kilo, valt nog mee, mag 23 kilo hebben. Nog even gegeten bij de Denny en morgen maar eens kijken of we de bagage door kunnen laten labelen, zou fijn zijn, anders wordt het wel erg slepen.