Coeur d'alene
Blijf op de hoogte en volg Irene
01 September 2015 | Verenigde Staten, Coeur d'Alene
We waren weer eens vroeg wakker, en waren bruut gewekt door een nogal luidruchtige kamergenoot die het nodig vond om om half drie te gaan slaan met de deuren. We hebben tegen zes uur op gepaste wijze wraak genomen, door ook lekker met de deuren te slaan en met plastic zakken te knisperen. We konden pas om tien uur de auto ophalen, maar we zijn tegen half acht met de trein naar de luchthaven gegaan. Vanaf daar werd je met een bus naar het verhuur bedrijf gebracht. De gebruikelijke vraag of we geen grotere auto wilde, hebben we maar met nee beantwoord. Een ford fiesta leek ons groot zat. Alle zooi erin gegooid en een poging ondernomen om Seattle uit te komen. Dat ging niet helemaal zoals de bedoeling was, maar uiteindelijk waren we dan toch op de weg naar Mount Rainier National Park. Het weer was echter dusdanig slecht dat we de hele berg niet gezien hebben. De temperatuur was ook niet om over naar huis te schrijven,,ongeveer 14 graden. In Yakima bij de Wallmart wat spullen gehaald, extra dekens, een koelbox, hoewel we die gezien de temperaturen niet heel erg nodig leken te hebben. Maar niets was minder waar, het werd nog ongeveer 30 graden en de korte broek kon aan. We zijn verder gereden langs de interstate 90, niet vanwege het mooie uitzicht, maar om kilometers te maken. Het was nog 900 kilometer naar Yellowstone, en we wilden in ieder geval Spokane halen. Het landschap was wel mooi, droog en dor, maar met mooie bergen. Tegen zeven uur waren we dan in de staat Idaho, en vonden we uiteindelijk een camping. Maar goed ook, want tegen acht uur is het donker en koud, dus maar vroeg naar bed gegaan. Tegen drie uur weer wakker, maar dat leek ons wat te vroeg om verder te gaan, dus tot zes uur verder geslapen. Toen er maar uitgegaan, gedoucht en vertrokken, het was namelijk erg koud, en een kopje thee bij de Mac leek ons een goed plan. Eerst nog even een korte wandeling door de struiken gemaakt, waar de nodige berenkeutels lagen, even ontbeten, en nu zijn we in Kellog, je weet wel, van de cornflakes. Zo snel weer verder en hopen dat we zo dichtbij mogelijk Yellowstone komen.